This character is a Other Letter and is mainly used in the Arabic script.
The glyph is not a composition. It has no designated width in East Asian texts. In bidirectional text it is written as Arabic letter from right to left. When changing direction it is not mirrored. The word that U+0627 forms with similar adjacent characters prevents a line break inside it. The glyph can be confused with one other glyph.
Wikipedia ma następujące informacje na temat tej współrzędnej kodowej:
Alif – pierwsza litera alfabetu arabskiego. Litera ta służy:
do zapisu długiego a; występowanie: np. w słowie woda – ماء (IPA [mɑ:ˀ]).
أ, إ – jako nośnik hamzy (ء) – wtedy może na początku wyrazów oznaczać krótkie a, i lub u; występowanie: np. w słowie alif (ألف).
ٱ (alif wasla) jako nośnik tzw. hamzatu l-Wasl (همزة الوصل). Jest wtedy niemy. Np. w rodzajniku określonym jeśli poprzednie słowo zakończone było samogłoską. Dlatego jest hamzatu l-Wasl, a nie hamzatu al-Wasl.
ﺁ (alif mamdūda) jako nośnik maddy. Używany zamiast nieestetycznej kombinacji أا do zapisu długiego a po zwarciu krtaniowym; występowanie: np. w imieniu Adam (ﺁﺩﻡ) lub w nazwie Koran (القُرْآن).
ى (alif złamany) – wygląda jak ي (Yāʾ) bez kropek. Na końcu niektórych wyrazów do zapisu długiego a. Niekiedy razem z alifem-chandżarem; występowanie: np. w imieniu Mustafa (مصطفى).
|ٰ (alif-chandżar) – krótka pionowa kreska nad spółgłoską do oznaczenia długiego a, używana stosunkowo rzadko; występowanie: np. w słowie Allah (ﷲ).
W arabskim systemie liczbowym do VIII w. alif odpowiadał liczbie 1.