The glyph is not a composition. Its width in East Asian texts is determined by its context. It can be displayed wide or narrow. In bidirectional text it is written from left to right. When changing direction it is not mirrored. The word that U+044A forms with similar adjacent characters prevents a line break inside it. The glyph can be confused with one other glyph.
Wikipedia ma następujące informacje na temat tej współrzędnej kodowej:
w rosyjskim – do oznaczenia, że spółgłoskę i samogłoskę jotowaną wymawia się oddzielnie (w językach białoruskim i ukraińskim zastępowana jest przez apostrof);
w języku bułgarskim – dla oddania dźwięku [ə];
w języku tadżyckim i cyrylicy uzbeckiej jako hamza, reprezentując zwarcie krtaniowe;
w innych językach mniejszościowych w Rosji;
Pierwotnie (w języku staro-cerkiewno-słowiańskim) oznaczał jer twardy, czyli głoskę wymawianą jak ŭ (bardzo krótkie u), często występujące na końcu wyrazów starosłowiańskich (jako kontynuacja końcówki praindoeuropejskiej; por. łacińskie -us, sanskryckie -as czy starogreckie -os). Wskutek tego (na zasadzie analogii) w późniejszych wiekach stosowany był we wszystkich językach wykorzystujących cyrylicę (np. w języku rosyjskim do reformy z 1917/1918 roku, a w języku serbskim do reformy Vuka Karadžicia) także na końcu wszystkich wyrazów kończących się na spółgłoskę (jako znak kończący słowo).